Zōldatõz īž istõn tūrsõ un nagrõn, ku kuŗēdõn ni lǟb lǟlamstõz. Nei um koț sū poukõn vāldiņ, un kakš kuŗēt atõ nuourgõnd järā. Zōldatõz võttõn eņtš koț, ispuriņțõn kuŗē-kabaļi ulzõ un nuopiezzõn koțțõ un lǟnd ju kōgaz järā. Īds buoḑšõ ta um nǟnd ēņšta spiegiļõs, ku ta um nei vanā un zirmizõks iend. Ta um mõtlõn: “Mis siz se ni um? Zōldatõz um mõtlõn: “Ak tēg muļkist kuŗēd! Bet ikš-täuž kah - lǟb touviž Pētõr jūr, sǟl sōb valdõ leibõ siedõ!” Pētõr tīend lūk vāldiņ un vaņțlõn un kītõn: “Kus sa tuļḑ?! Voi siz sin eļš äb uõ rūjmõ?” Zōldatõz kītõn: “Kui sa nǟnd, siz äb uõ. Līdz ku Pētõr um nuovõttõn koț eņtš käddõ, zōldatõz kītõn: “Ma tōks, ku ma īž vȯlks eņtš koț šizāl!” - un nei um vȯnd koțšõ sizāl un iend touviž un vel paldīņ jelāb sǟl.   Kr 50