Mõtsās ta um nǟnd īd knaš nīn. Bet äb ūo vǟrts: īridi mēg amḑi noseimõ un ni īrgõm sīnda siedõ.” Pētõr kītõn: “Nu, siz laz kuŗē tēḑi võtāg! Zōldatõz īž istõn tūrsõ un nagrõn, ku kuŗēdõn ni lǟb lǟlamstõz. Nei um koț sū poukõn vāldiņ, un kakš kuŗēt atõ nuourgõnd järā. Zōldatõz võttõn eņtš koț, ispuriņțõn kuŗē-kabaļi ulzõ un nuopiezzõn koțțõ un lǟnd ju kōgaz järā. Īds buoḑšõ ta um nǟnd ēņšta spiegiļõs, ku ta um nei vanā un zirmizõks iend. Ta um mõtlõn: “Mis siz se ni um? Zōldatõz um mõtlõn: “Ak tēg muļkist kuŗēd! Bet ikš-täuž kah - lǟb touviž Pētõr jūr, sǟl sōb valdõ leibõ siedõ!” Pētõr tīend lūk vāldiņ un vaņțlõn un kītõn: “Kus sa tuļḑ?! Voi siz sin eļš äb uõ rūjmõ?” Zōldatõz kītõn: “Kui sa nǟnd, siz äb uõ. Līdz ku Pētõr um nuovõttõn koț eņtš käddõ, zōldatõz kītõn: “Ma tōks, ku ma īž vȯlks eņtš koț šizāl!” - un nei um vȯnd koțšõ sizāl un iend touviž un vel paldīņ jelāb sǟl.
