Ta un lǟnd īdõ pilsǟtõ. Un sǟl ikš kēnigpūoga um vȯnd vägi ruja. Un siz se jemand um kīetõn nēḑi ainiḑi un lǟnd kēnigpȯigõ aŗštõm. Un ta um nuoaŗštõn tǟnda tierrõks. Un siz kēnig um andõn tämmõn pūol valstõ, kāritõd, sūrd ibbizt jeddõ, laz ta broutšõg. Nu, un ta um broutšõn pids riekkõ un um ievaņkļõn ītõ mīestõ vežad sǟlgas. Un ni se saņț um sǟl täm jūs pīļõn kakš kūdõ. Siz jemand um kītõn sīe saņțõn: “Broutšõm sīezõ pilsǟtõ!” Un ta um vȯstõn tǟmmõn ud ārnõd. Siz amad āt kītõnõd, mis ne āt tīenõd. Un se saņț um kītõn, ta um īdst kuodast izandõn naiz jära aijõn un izant eņtš ka ulz. Un munt āt lǟnõd kūldõm, kui ta ōŗub sǟl sizal un kītõb, algõ munt nei tīegõd, kui ta um tīend. Ii 10. Kēņigpūoga kāzgõnd.
