64. Kui vanā Zūonkõ skūolõ lǟdsõ rikkõks sai Se vȯ’ļ vanāst, ku ve’l vȯ’ļ kē’mõst izāndõd tīesõ. Set mingi ǭra um mȯizõ tīestõ vāldiņ sǭnd. Seļļistõn si, z izānd um andõn mǭjpāikidi rent pǟlõ. Ikš seļļi um vȯnd ka vanā Zūonkõ. Vä’ggi lǟlamstiz um vȯnd tīedõ tīemõst, la’z eņtš naizt lapst võigõ i’llõ pi’ddõ ja izāndõn ve’l rentõ ka maksõ. Vȯnnõd ka kū’oḑõn seļļizt lǟlamõd āigad, ku amādõn um vȯnd veitõ kä’d jūsõ. Pǟgiņ perīmē’ḑi ä’b ūotõ sõitõnd rentõ maksõ, nēḑi izānd tõitõn kǭrandist u’lzõ viskõ. Bet vanā Zūonkõn āt vȯnnõd rikkõd sugūd Dūoņigs. Ta lǟ’nd nänt jū’rõ ja kaibõn eņtš ädā. Sugūd ä’bțõnd rǭ’kõks, ne’i ku vanā Zūonkõ sǭnd rent jarā maksām. Ta vie’ddõn paŗīmõd ǭ’rõnd sälgõ ja lä’nd sūrizānd jū’rõ. Zūonkõ um vȯnd vä’ggi kõ’zzi i’ļ ne’i ä’bõigiz kȭrda, mingi sīḑš īlmas u’m. – Se kis ī’ž mingizt tīedõ ä’b tīe, se jelāb sūrsõ knaššõs nīnõs ja sīeb a’mmõ jõvāmt ī’d, bet tä’mmõn, kis jelāb īed pǟvad le’bbõ, ä’b ūo pigā mis sū’zõ pistõ, ä’b ka jõvīst rentõ mis maksõ. Agā Agā tä’mmõn sugīd ä’b vȯlkstõ seļļizt mõtkõd tunnõd mīelõ, a’ž ä’b vȯlks vȯnd si’gži vä’ggi lie’ggi riek ja kuolmkimdõ verštõ seļļizt riekkõ aigõmõst; si’z umītigid jegā ī’dõn sidām tulāb kõ’zzõ tǟdõks i’ļ seļļiz ä’ bõigiz jelāmiz. Bet mis sa vagāmīez la’z ti’egõ, lē’mõst ī’d set um eņtš riekkõ! Ja vanā Zūonkõ lǟ’nd ja pä’zzõn ka Dūoņigõ: Ikš õigi līvli umītigid ä’b tund seļļizt a’žžõ, mis ta ä’b võiks agā agā äb sȭitaks tī’edõ. Ta lǟ’nd nīnõizānd jū’rõ. Sǟ’lõ vȯnd jubā pǟgiņ perīmē’ḑi je’dsõ. Mū, kīen u’m jõvīst lǟ’nd, tie’nnõn ja kītõn jõ’vvõ izāndtõ; mūnda, kīen tegīž tikkiž i’z ūo ne’i lǟ’nd, kui vȯlks vȯnd jõvīst, vȯnd izānd pǟlõ vä’ggi kõ’zzi ja astõn krūogõ eņtš kõzā vȯ’llõglǭz si’zzõl jarā upāntõm. Vanā Zūonkõ vaņțļõn, kūldõn, mis munt tī’enõd ja rõkāndõnd, ja astõn ka strepīst i’lzõ: ilmõ maksāmõt ne’iku ne’i ä’b pä’z. Lǟ’nd izānd jū’rõ si’zzõl, patšõn izānd kīndõrbūdõ ja a’m ȭlmidi, si’z pand ka’ggõlkrīzdõg kõrdõl, kie’vtõn ja si’z kītõn, ku ta ni vȯļļi tund sūr ja armõ izāndõn rentõ maksām. Izānd palg ildīņ īend mõitizõks. Vanā Zūonkõ sūr i’mlimizõks ta pand, laz istāg, koņtš skrīvõr tǟtõb sīe rǭntõd si’zzõl ja võtāb rǭ’ vastõ. Izānd jõvā mēļ andõn ka vanā Zūonkõn julgõ mīeldõ. Ta kītõn ilmõ irmõ amād izānd ki’zzimizt pǟlõ vastõ. Izānd ki’zzõn tä’m kä’dstõ i’ļ mǭjpāika ažād, i’ļ vīļa ja mõitizt perī ažād. A’mmõ vanā Zūonkõ seļțõn sieldõ ja julgstiz.