Bet neitst ju um vȯnd umārzpūst piddõz. Ku äb ūo lieudõn, siz um ailõn tegīž siezõ pūolõ, kus se neitst um lǟnd, satīekõn lēbaōjt (õ) un kizzõn, või täs um lǟnd mingi neitst. Lēbaōj um kītõn, ku mitikš. Nei piņpurn immer ailõn eņtš nīnõ tāgiž, vȯtšõn eņtš aigõst lebbõ tegīž amād. Ku äb ūo lieudõn, siz äb ūo lieudõn. Nīemõ um kītõn, ku äb ūo mitikš. Nei ta um kīerõn un ailõn eņtš nīnõ tāgiž, ku siedā neitstõ käddõ sōdõ äb või. Piški neitst um sōnd kod jūrõ, tīend pūnga vāldiņ, vaņtļõn, mis sǟl sizāl. Vȭrõzjemā um pōrädagõn, ku mitikš tāgiž äb tul, kis sīņ lǟb, un se tulāb kuldõst ōrõndõks. Neitst um lǟnd un pūtõn vastõ nīemõn. Nīemõ um pallõn, laz lipšāg tǟnda, bet eņtš tidār um atkītõn: “Kurē laz sīnda lipšāg!” un um lǟnd ju kougõn. Satīekõn tegīž umārzpū. Se um pallõn, laz purīņțõg umārd mōzõ. Neitst um lǟnd nīnõ sizzõl. Izānd um istõn lōda jūs. Ku izānd um nolǟnd, nei vȯnd īr ullõ un kītõn neitstõn: “Ānda minnõn sīe kīela! Nei izānd um ailõn neitstõn tagān. Umārzpū um atkītõn: “Äb ūo kōgiņ aigõ, ku ikš neitst täs lekš.” Nei piņpurn um ailõn seļļõz kabāl un nǟnd, ku neitst istāb kand pǟl un novūb. Nei piņpurn um ailõn jūrõ un võttõn un sakīskõn sīe neitst kabāl kabāļiž.