Neitst um lǟnd un pūtõn vastõ nīemõn. Nīemõ um pallõn, laz lipšāg tǟnda, bet eņtš tidār um atkītõn: “Kurē laz sīnda lipšāg!” un um lǟnd ju kougõn. Satīekõn tegīž umārzpū. Se um pallõn, laz purīņțõg umārd mōzõ. Neitst um lǟnd nīnõ sizzõl. Izānd um istõn lōda jūs. Ku izānd um nolǟnd, nei vȯnd īr ullõ un kītõn neitstõn: “Ānda minnõn sīe kīela! Nei izānd um ailõn neitstõn tagān. Umārzpū um atkītõn: “Äb ūo kōgiņ aigõ, ku ikš neitst täs lekš.” Nei piņpurn um ailõn seļļõz kabāl un nǟnd, ku neitst istāb kand pǟl un novūb. Nei piņpurn um ailõn jūrõ un võttõn un sakīskõn sīe neitst kabāl kabāļiž. Un jemā äb ūo savȯdlõn emīț kuodāj. Ku tidār vȯlks võttõn sīe piškīz pūnga un nolipšõn nīemõ, nopuriņțõn umārd pūst un vieddõn lēba ōjst uldz, siz tämmõn vȯlks vȯnd jõvīst neiku sīe vȭrõztidārõn.