Kīt vel paldiež jumālõn, ku ma äb uõ touviž nuolǟnd, siz sa võikst täsā sittõ jūrõ. Mõtsās ta um nǟnd īd knaš nīn. Bet äb ūo vǟrts: īridi mēg amḑi noseimõ un ni īrgõm sīnda siedõ.” Pētõr kītõn: “Nu, siz laz kuŗē tēḑi võtāg! Zōldatõz īž istõn tūrsõ un nagrõn, ku kuŗēdõn ni lǟb lǟlamstõz. Nei um koț sū poukõn vāldiņ, un kakš kuŗēt atõ nuourgõnd järā. Zōldatõz võttõn eņtš koț, ispuriņțõn kuŗē-kabaļi ulzõ un nuopiezzõn koțțõ un lǟnd ju kōgaz järā. Īds buoḑšõ ta um nǟnd ēņšta spiegiļõs, ku ta um nei vanā un zirmizõks iend. Ta um mõtlõn: “Mis siz se ni um? Zōldatõz um mõtlõn: “Ak tēg muļkist kuŗēd! Bet ikš-täuž kah - lǟb touviž Pētõr jūr, sǟl sōb valdõ leibõ siedõ!”
