Tallõ – bet sõvvõ ājna ja vīļa talkis – kȭlbatiz rieggidi, ka pūstõ, bet tūndist ka juba sāņõ. Rikkõmõd talroust rie’ggõd voļtõ kēradõks būortõd ja immar lagtõd kāskõnāgõdõks. Rieggõdõn paņ pǟlõ tīerad būdõd, laz võigõ paŗimstõz ja jemiņ broutšijidi sizzõl istõ. Matkõmiz pierast kȭlbatist kalešidi – klõkštõd kastidi, mis voļtõ siksnõdõks vizzõ sidtõd rattõ ašid aga aga rieggõ jālõkst pǟlõ. Rattõd ja rieggõd irdistiz voļtõ īdibiz, bet iz pūt kādibiz rattidi, set kalešõd jeddõ paņ īdst kuolm ibist pāŗ sāņõ. Pǟmiz jatkas kȭlbatiz vied riekidi, siestõ jatka pids mā riekidi, īžkiz sad ājgal keppiz liega ārdiņ, voļ väggi lǟlam. Paraz matkimiz vīţ pids kūjamādõ voļ – ratsõl.
