Līvõ talrou rattõd voļtõ ama lebbõl pūstõ – kui iļļi, nei aļļi, kui ašid, nei uļid. Uļļizmālist siļmši ne pū rattõd peļizt imlist ja īlastõmist. Tallõ – bet sõvvõ ājna ja vīļa talkis – kȭlbatiz rieggidi, ka pūstõ, bet tūndist ka juba sāņõ. Rikkõmõd talroust rie’ggõd voļtõ kēradõks būortõd ja immar lagtõd kāskõnāgõdõks. Rieggõdõn paņ pǟlõ tīerad būdõd, laz võigõ paŗimstõz ja jemiņ broutšijidi sizzõl istõ. Matkõmiz pierast kȭlbatist kalešidi – klõkštõd kastidi, mis voļtõ siksnõdõks vizzõ sidtõd rattõ ašid aga aga rieggõ jālõkst pǟlõ. Rattõd ja rieggõd irdistiz voļtõ īdibiz, bet iz pūt kādibiz rattidi, set kalešõd jeddõ paņ īdst kuolm ibist pāŗ sāņõ.
