«Ma ni ä’b ūo kōgiņ piškīz Ants jūsõ vȯnd, » Di’drõk alz tallõ kītiz eņtš naizõn. «Mūnda rištīng tǭ’b vȱlda ikši’ggiņ ja ä’b tǭ, ku tä’m ukši vǭrštõb. Seļļizt āt mi’n mõtkõd i sõbrād vȯ’lmiz, ja ma sieldõ tīedab, ku se ne’i u’m tuo’ž. Ma vȯ’dlõb kievādtõ, si’z ma lǟ’b tǟnda vaņțļõm. Si’z ta võib andõ mi’nnõn mingiz kalā. Se tīeb tä’m vȯndzizõks.» »Sa mu’rtõd ī’dstī’d vä’ggi i’ļ munt ro’vz, « kītiz vastõ nai, istõs lemmõs tubās pī’emdiz ra’j pǟl. »Ne’i u’m, sa mu’rtõd vä’ggi i’ļ munt. Ä’b või loptõ ī’d kūldõ si’n rõkkõ i’ļ jõvād sõbrād vȯ’lmiz. Päp ka ne’i knaššõ ä’b rõkānd i’ļ sõbrād ku’bsõ pidāmiz kui sa, la’z ki’l ta jelāg mȯizõs ja pidāg piškīs suormsõ kuldizst sūormõkst.» »Või mēg ä’b võiksmõ piškīz Ants mä’d jū’rõ kutsõ, » kītiz Di’drõk nūoŗimi pūoga. »Ku joutõm Antsõ pīkstõb pūtõks, ta võib sīedõ pūol mi’n sandrokstõ. Ma võib andõ tä’mmõn eņtš vālda trušā ka.» »Mingi pūolmēļi pȯiški sa ūod!» ōŗiz Di’drõk. »Ma sugīd ä’b tīeda, mingi jõvām u’m sǭtõ sīnda skūolõ. Kui nǟ’dõb, sa ä’d ūo midēgõst oppõn. Või mīnda tōvaz, ku piški Ants tulks mä’d jū’rõ ja nǟks lemḑi tu’bbõ, mä’d jõ’vvõ sīemnaigõ, sūrdõ, tǟta kaffekannõ, tsukkõrt ja tǟta i’ļdžēmḑa rīstõ, ta võiks īedõ ka’ddõks. Bet ka’d u’m amā irmzi ažā, se võib jegāī’dtõ jõ’vvõ rištīngt jarā rikkõ. Minā u’m tä’m jõvā sõbrā, ma vȱidab, algõ Ants sǭgõ vīdõt skūndartimizõ. Si’z ve’l ku Ants tulks tǟnõ, ta võiks pallõ mi’n kä’dst mingiz pūnda jo’vḑi vȭlga pǟlõ, bet siedā ma ä’b või andõ. Sõbrād vȯ’lmi u’m ikš ažā ja jo’vd āt tegīž tuoi ažā, nēḑi ä’b või sie’ggõ. Või tōvaz, nänt sõnād tǟ’ntõksõn u’m sūr va’it: sieldõ ažā, ka ažādõn u’m sūr va’it.» »Kui knaššõ sa mūoštad rõkāndõ!» kītiz Di’drõk nai, va’llõs kaffen jū’rõ i’ļžemḑi, »siedā kūldsõ mi’nnõn sadābõd sīlmad vi’zzõ. Paldiņ u’m ne’i ī’ž, ne’i ku ma vȯlks lǭtõl.»