Ma vȯ’ļ kūlõn, ku liepā tū’gõd vȯļļid jõvād li’bḑi tī’edõb. Naizt alz kuo’nnõ te’itõ ka siedā. Sīestõ ma ka, tǭ’dsõ mu’rtõ i’ļ kuo’d jõvām, rūoikiz pānda lambõd taļļõ, la’z võigõ vanāǟman kītõ, ku mēg amā ȭ’dõgspūol kitīzmõ Tsälmõts liepīdi, ja mūpõ sǟ’ld sǭb jõ’vḑi li’bḑiz tū’gidi. Bet siedā set tä’ddõn lekš kūlõ! Tu’ļ vȯ’ļ pakkiļis. – «Või tä’ddõn u’m ka rǭz mīeldõ pǟsõ? Tēg tǭ’tõ kittõ amā īlma jarā?! Mis si’z līb, ku tu’ļ lǟ’b mõtsõ? Ildīņ li ja kistānt tu’l jarā! Sǭb mõtsākaits nǟ’dõ, sǭtõ amād pūlkad jū’r!« Mõtsā kaits! Se i’z ūo sugīd amā pǟva mīelsõ vȯnd. Ni il sīe sūr jõvām, ku te’imõ ne’i pǟgiņ tū’gidi, ma sai jõvīst rīḑõltõt. Ja amā ä’bjõvā ažā vȯ’ļ se, ku ni vȯ’ļ ne’i sūr irm sǟlgas, ku ma ildīņ a’iliz mõtsõ kistāntõm tu’l jarā. – Se sūr mõtsā palāmi umīţigid vȯ’ļļi su’ggõn kǭŗapāinõd tu’lstõ. – Sūr irmkõks i’z ūo mittõ mīelsõ kutsõ ve’l mūḑi ka ī’ņõ ja võttõ rīst, missõks sǭks jo’ugstõ vietā. Pi’ds riekkõ a’ilõs vȯ’ļ set mīelsõ, koks mingi sä’dgõz ä’b vȯnd lindõn mõtsõ ja koks mõtsā kaits ä’b vȯlks siedā tūlda nǟnd. Kui mä’ddõn mit ī’dõn ka i’z tu’l mīelõ, ku mõtsākaits võiks siedā tūlda nǟ’dõ? Ētiz jõbā ämārõks, ku ma sai Tsälmõtõ. Jõbā kougõnd tūndiz mõtsā palāmiz kardõ. Tu’ļ ve’l palīz. So’v ke’i ilzõpēḑõn ne’i ku kuordi, si’ņņi tȭlpa. Kui je’nnõ set sȭitiz, ma rūoikiz tu’lna’igõ. Ni set ma pa’ņ tǟ’dõl, ku mi’n ä’b ūo mitī’tõ rīstõ ī’ņõz, missõks sǭks jo’ugstõ vieta. E’žmõks ma kǭļiz kandõ kǭmalõks. Bet si’z rabāgiz mīelõ jõvā nõ’v – kandõ vietā kibārõks. Ī’dstī’d ma vaņtļiz amā immar, võ set ä’b tu’l mõtsā kaits. Ma jemīņ sieldõ ä’b mǟdlõ, võ sai ka tu’l a’mnä’mmiz jarā kistāntõm agā agā ä’b. Set siedā kil ma ve’l mǟdlõb, ku īrgiz īedõ pi’mdõks ja mi’nnõn ētiz vä’ggi irm. Ne’i ī’ž kui tund ma rūoikiz tegīž kuodāj. Sīe ȭ’dõn mittõ ȭ’digist ka i’zt maitsõt ja kōgiņ aigõ i’z tu’l u’ņ. Amā āiga ma mõtliz i’ļ sīe, ku set tu’ļ ä’b lǟ’ mõtsõ...