»Tämpõ ä’b sǭ tegīž sȭidam, » murāgõld kõb Kǭrli. »Mikš ä’b? võtā set airõd ja sȭida. Ä’bț tūlõn, » kītõb izā. Mis si’z ni! Kǭrli võtāb airõd kä’ddõ ja īrgõb sõidõ. Ta sȭidab ne’i ku ve’ž kǟ’b i’lzõ ja pakānd, pakānd tä’mmõn u’m pǟ jubā ka’žži. Izā opātõb Kǭrlizt: »Alā sȭida ne’i kierdõ, si’z väzūb pakānd jarā. Viedā airõdõks ne’i vienāgõld, ja sǟlga ka alā pidā ne’i pūmpas.» Kǭrli kǭļõb ka tī’edõ ne’i ku izā opātõb. E’žmõks lǟ’b sma’ggõ, ä’b mūošta. Set īrgandõks jegā kõrd u’m lǟlam. Perīzõks jubā lǟ’b vä’ggi knaššõ ja Kǭeli mȯjūb, ku ni u’m sȭidami pǟgiņ kievāmim. Tä’mmõn u’m sūr rȭm, ku sǭb ī’dtõ sȭidamõst sõidõ.