Kǭrli kil ve’l uskūb, ku līb pǟgiņ lešti, sīestõ ku ta nǟb, ku vadā kuoț u’m ne’i vä’ggi laigā. Bet sīe kõrd vȯ’ļ tuo’ž kalāmī’edõn. Vanād kalāmī’ed jubā tundõbõd viedāmizõst, või līb agā agā ä’b lī ka’ļḑi. Sīes lūomsõ õigist u’m veitõ lešti. Kǭrlin u’m i’mlimi, kui izā pušnikāks ä’b vaņțļõs siedā tīedabõd. Pie’rrõ siedā ētabõd ve’l mie’rkaņțõ lūom. Se ka u’m ne’i ī’ž tijā. Si’z kǭļõbõd mǭkaņțõ, –ō, sīḑš u’m jõvā kušt. Ni u’m sieldõ ažā, ku liestād āt allõ. Ni set u’m teļļõmõst, ku sǭb mǭ’zõpēḑõn. Kui si’z, liestād āt kūdsõ seisõs si’lsõ. Kimgõn lūom pie’rrõ kalāmī’ed irgõbõd jubā rõkāndõ i’ļ aigõ lē’miz. Ī’dtõ lūomõ Kǭrli ka ve’l perīzõks sǭb viedām ī’d rǭz ja ildīņ nǟb, kui sma’ggõ se u’m. Kuodāj lǟ’dsõ tūļ u’m tegīž knašīstiz perīņ ja ni võib pä’zzõ puŗŗõks a’igõ ka. Set ni u’m Kǭrlin amā rȭm je’dspēḑõn. – Ta vȯ’ļ mõtlõn, ku a’igõ lǟ’dsõ sǭb agā agā sȭidam, bet ni ä’b sǭ midēgõst. »Tämpõ ä’b sǭ tegīž sȭidam, » murāgõld kõb Kǭrli. »Mikš ä’b? võtā set airõd ja sȭida. Ä’bț tūlõn, » kītõb izā.
