»Kǭļõmõst eitõ», ta kīõb pušnikān. »Mis si’z mūdõ», se kītõb vastõ. Rõkāndõbõd võtām amā e’žmiz ve’žgõr kaņțõ lūom. Sīḑš ni u’m Kǭrlin sūr vaņțļimi, kui ētab lūomõ. Izā pušnikāks sȭidabõd kieuži si’zzõl mie’rrõ. Kieuž nei knaššõ jūokšõb lǭjast ulzõ. Kǭrli ve’l ä’b ūo sǭnd midēgõst sūrdõ vaņțļõm, ku pušnikā nutāb: »Kīerõm!» Kǭrli ä’b sǭ arū, mikš u’m kīerõmõst, ja kizūb siedā izā kä’dstõ. Izā sēļțab, ku ja’mdõd kīedõd īrgandõksõs u’m rǭz kīerõmõst, algõ īegõ merk jūstõ kōgaz; mõitiz ä’b võiji sǭdõ lūomõ. Rǭz aigõ sõidõnd, pušnikā nūzõb laijõ pistõ, Tä’mmõn u’m ētamõst vadā mie’rrõ. Izā īrgõb sõidõ lougõ. Ne’i vȯļļi sȭidamõst, algõ vadā mǟ’dõg jarā. Seļțõs pušnikā laskūb vadā tībõ mie’rrõ ja võtāb kuoț linā ku’rrõ ja ki’v jõ’vvõ kä’ddõ, ja si’z ētab kuoț i’ļ lǭja tagīz va’dmõl mie’rrõ, Si’z ta võtāb tegīž airõd ja ä’bțõb izān sõidõ. Kieuž jūokšõb tegīž ne’i knaššõ, ku Kǭrlin siedā vaņțļõs u’m mu’idlõmõst. Tegīž pušnikā nutāb: »Kīerõm! » Ildīņ lǭja īrgõb lǟ’dõ kū’oḑõn merkõn pǟlõ.