Nei se kēņig um kītõn: “Vȯddõl, ma sin āndab īd õbdõz kanāmunā īņõ. Ni ta um lǟnd sīezõ sizzõl. Mis sa neijen tǟnda tīēsõd, kil jumāl īž tǟnda nuotīesõb. Un laz ta lǟkkõ, ku kūž veršt pierāst līb ikš mȯizõ. Un ni ta um lǟnd jedspēḑõn. Sōnd sīezõ mȯizõ. Siz sa laks sīe kanāmunā ildzõ. Un siz ne lǟbõd kuodāj jemān kītõn, un sa sōd ajām tulītõz ne gūogõd taļļõ pierrõ nēḑi läpši, ku ne kūodāj nuolǟbõd. Bet rōkõks alā mī, kīt, ku sa tōd īd īe tegīž kilgõ. Bet jemā pavissõm äb tō (~tō) vēļõ. Un ni se kēņigtidār um lǟnd, nei ku ta um isopātõn. Un nei ka um vȯnd, kui se um kītõn. Ne kakš īe (dõ) um notīkõn, neiku ta um kītõn. Bet sīes kūolmõz īes kēņig um maņņõn, ku ikš täm tubās um vȯnd. Ta kizūb, mis ma vȯtšūb. Laz minā kītõg, ku ma vȯtšūb eņtš mīestõ. Kīt, ku äb ūo. Ta kizūb tuoizta kõrd: sa said? Kīt: vel äb ūo. Ta kizūb kuolmõz kõrd, või sa said. Siz ta tūob īd sīek umāŗi, siz ta kizūb (~kizzõb) : kīt, mingi um sin brūtganā. Siz kīt: se, kīen um amā pitkā vaŗž tagān. Siz võtā sīe uldz un se ma līb. Siz ta kizūb: kīt, kis um sin brūtganā. Siz ta näkțõb, kus vȯigõbõd parīd. Siz ta kizūb: kis um sin brūtganā nēšti?