Kui pȯis apkožiz pāina pa nāizõks Ikškõrd um ma’ggõn ikš pȯis uļļõz (!) sāina aigās, bet tämmõn um tund jegā īe pāina sälgõ un um muotšõn neijennõ, ku pȯis um īgõn neiku nīemõ. Pȯis um vȯnd nei nuonīkõn, ku ju um vȯnd perri tutkām. Nei ta um nǟnd, ku sīes sāinas um seļļi oksā ouk. Pȯis um mõtlõn: vȯlks tiemõst tapā vaļmõks, siz sōks nǟ’dõ, kis se seļļi um. Pȯis um uztīend tapā iļ pǟva vaļmõks. Nei ku ta um lǟnd ȭdõn ma’ggõm, nei ta um võttõn eņtš tapā kilgõ. Nǟ’, nei ka um vȯnd: ku um tund se pāina sälgõ, nei ta um võttõn un pand eņtš tapǟ je’ddõ. Neiku ta um nuopand eņtš tapā je’ddõ, nei se pāina um iend pa knaš neitstõks. Nei se pȯis um apkožžõn eņtšõn pa nāizõks. Ne attõ diezgan jõvīst jellõnd. Bet se mīez um mõtlõn ne’i, ku vȯlks ikškõrd lēmõst lōtõl. Se nai um kītõn: “No, lǟ’mõ ka, minnõn vastõ äb ūo.” Nei ne attõ lǟnõd. Bet se nai um vȯnd seļļi rištīng, kis äb ūo mittõ kunāgõd na’grõn. Bet lōtõl nagrõst?” Ta um kītõn ne’i: “Ku siz sǟl äb sō nagrõ, ku kurē um kāntstar pǟl un kēratõb amḑi ro’všti ǟrga nō’gõ pǟl!” Bet kurē’n nō’gõ um piepūtõn un ta um vientõn nei kōgiņ, koņtš um su’ggõn näntõn kakš lapsta. Ku se mīez um je’llõn tä’mkõks, ta um nei nokītõn: “Voi sa tīedad, kus ma sin sai?” Nai um kītõn: “Äb tīeda.” Mīez um kītõn: “Vațēks, täst sīest oksā oukst!” Neiku mīez u’m võttõn sīe tapā vāldiņ, täm knaš nai ka um ka’ddõn jarā. Bet sīe mīen um sōnd siemi kietõd, bet setku äb ūo vȯnd nǟ’dõ. Ta um ikškõrd lǟnd tuoizõ kōrandõ. Ta um nǟnd, ku täm knaš neitst (~ nai) istāb sǟl. –“Kus sa min nai ūod sōnd tǟnõ?” Toi mīez um kītõn: “Kui? Se um min nai! Kui sa siedā võid sōdõ?!” Un äb ūo andõn. Un se mīez, kis um nuo-akkõn täm sīest oksā oukst, um iend tijāks un se toi mīez um je’llõn nagrõs. Se nai um vȯnd jedmõl sīe tuoiz mīe nai, bet ta um vȯnd kurē’st apsǟstõd, sīepierāst ta um võind kǟ’dõ pa pāinaks. Kis um mingi burā, se um kurēst apstǟstõd ka. Kūlõn Bärtold Marī kä’dst, kis um sindõn Pitrõg-kilās, nēļa-ki’mdõ ikš āigastõ paldīņ vanā.
