Kūolka kimkǟngalist. Kūolkas at paldīņ vel ne bōjkmȯizõd. Un sǟl neitsõd at kǟnõd vanāst nei tīesõ, nei pušmõs – perīmīe naistõn um vȯnd nei sōtõmõst. Un ni ikškõrd ne lǟbõd mȯizõst Ū’š šounõ, kakš neitstõ. Un ni ne sǟl sōnas ni nuopie’zzõbõd. Ni ne lǟbõd täiz tāgiž pūolpǟva ȭ’dõn sīņ mȯizõ. Bet ni ne nǟ’bõd, ku tulāb pids siedā tarādva’itõ nei neika mustā pīla ļippad-ļäppad, ļippad-ļäppad. Ni se neitst, ikš um kītõn: „Īekõm ta’rrõ, īekõm ta’rrõ, mis ne attõ brīnõm ažād!“ – Neika ne ni sōbõd ta’rrõ nuokikkõm mō’zõ, ni tulbõd kimkǟngalõst. Un ni lǟnõd pi’ddõz, ne sūrd at vȯnnõd nei neika āina tupūkst kīerõnd, pǟgiņ šǟl vȯnd, piškist tagān, ne at vȯnnõd seļļist piškist. Sieldõ kūldõn, ku piškõst lǟnõd ļipat (t) a-ļäppat (t) a. Siz ne attõ lǟnõd kuodāj, ne neitsõd. Pitrõg (Pr 43)