Ikš vanā nai – ta (u) m vel je’lsõ – um ma’ggõn Sǟnagõl. Un ta tulāb kuodāj, ūoņdžõl va’rrõ. Kilmõn mō, seļļi jei ku rōz um priš (~ nūoŗ) lu’m pǟlõ sa’ddõn. Bet tämā uzreíz – neika ikš täm kiskub – sadāb mō’zõ nei! Un ni ta (u) m vȯnd seļļi pūolnärbõn. Un ni ta um nei atājbaltõn (īend juvāks teiž) un ni ta īrgõb tūlda. Un ni uzreíz tūoista kõrd teiž, neiku ikš panns vȯntsõ tä’mmõn nei sma’ggõ, un ta sadāb mō sǟlgaņiz. Un ni ta tulāb kuodāj. Ni ta (u) m jarā vä’zzõn un ta panāb ma’ggõm. Un ni tulāb täm mīez, mis um järākūolõn, un kītõb: „Mis sa blandõd pivāpǟva īezõ? Ku vȯlks (set) tūoista kõrd si’nnõn ka vel nei sma’ggõ pand, siz sa vȯlkst pagálam. Bet ma sinnõn tūoista kõrd paņ ju kievāmstõz iļ vȱntsa.“ Pitrõg (Pr 23)
