Izānd um lǟnd ikškõrd vaņtlõm - pūol smēḑõ um vȯnd rōda kabaļi, rōda tēmpõdõks täuž. Ni um ju iļ pūol āigast. Ni um vel ikš kū āiga. Izānd um sōtõn tegīž suliz vaņtļõm. Ni um izānd kītõn: “Ni ta min sōb tikkiž šamaksām dubiļț un ma täm viskūb smēḑšt uldz.” Ni um kakš päuvõ vel vȯnd aigõ. Izānd um sōtõn suliz tegīž vaņtļõm. Ni se izānd um sōtõn teiz suliz vaņtļõm, mis ta pivā ȭdõn tagāb, pivā iezõ, ūd-āigast iez. Ne umad sarõkandõnd sīe izāndõks, ku ja ta võib seļļiz notiedõ, siz ta āndab eņtš pǟ, un ja äb, siz kaļāin um āndamõst eņtš pǟ. Agā Agā ni izānd um kītõn kaļāin: “Sīe pǟ sa võid sōdõ, agā agā jedmõl äb, ku ma jarā-kuolõb, võtā pǟ amā rumpõks. Un kaļāj um sōnd piepiettõd: ku izānd kuolõb, siz set ta sōb sīe miriņ-pǟ.