Kovāl Ans un päp Kovāl Ans um võind amḑi piepiettõ. Bet ikš päp um kītõn, ku tǟnda ta äb või piepiettõ. Andz (!) um kītõn, ku võib, päp, ku äb. Molmõd sasǟdõnd sīek kūlda pǟl. Īd pūolpǟva ȭdõn Ans võttõn eņdž drougõ īņe, lǟnõd jougaigõ, saakkõnd vēžõdi un lǟnõd piuvõ-koddõ. Ans um kītõn: “Alā kārta, sa uzusktõb jumāl-kalp, sa ūpd diezgan tsīņõn sies passouļõs. Ans um kītõn: “Min jeds sa poļļindžõl alā eit, slaviņț jumaltõ, ku sa täm jūrõ võid sōdõ. Strēk āiga pierāst päp um attund, sūr kūldakoț sǟlga pǟl. Isvieddõn vel jõvist päppõ pids trepidi, siz vieddõn pivāst-kuodāst ulzõ päp-moizõ pūol. Päp pigā um jarā uppõn (!) : sū um tikkiž vietā täuž vȯnd.
