Ērgiļ nīn Šveits kȭnkad sizāl vȯļ ikš sūr knaš nīn. Tǟnda nutist pa Ērgiļ-nīnõks sīepierāst, ku ta um kōd-toistõn ērgiļ miḑžad pǟl uztiedõd. Nīnsõ jelīz ikš vanā izānd Konrad. Nai tämmõn vȯļ järā kuolõn un ikš ammi piški, bet väggi knaš tidār ei tagān. Siedā iemiliņțiz ikš offitsier, bet se iz apprets tǟnda un ūrgiz järā. Un sīe neitstõn, ku ta vȯļ kōdõks-toistõn āigast, sīndiz pūoga. Ku se poiški kaziz, se iznägțiz väggi kovāl un veggi mīez. Ku ta vȯļ kakš-kimdõ āigast (!) vannit, ta lekš passouļ pǟl eņtš vonnõ kōļõm. Päp pivākuodās tǟnda svēitiz täm riek pǟl un āndiz sveitõd mõk un škǟp un kītiz, ja tämmõn tulāb mingi äda pǟlõ, siz laz kītõg: “Mȭk, saraļ amḑi! Škǟp, sasnieḑž amḑi!” Nei ta um ratstõn järā. Ta um kūlõn, ku īd kēņigõn um pūjk tidār järā võttõn. Kēņig um tõitõn andõ sien, kis tidārt atpästāb, pūol eņtš valstõ un tidār pa nāizõks. Rudolf um ratstõn kēņig jūr. Ikš mīez um tämmõn riek pǟl kītõn, laz ta ratstāg immär sīe mõtsā, ku sǟl sizāl jelābõd krōļikõd, ku ne siebõd tǟnda järā. Mõtsā um vȯnd nei pimdõ un neijoukõst kardõ täuž. Neiku ta um sōnd pūoldõ mõtsõ, ta um maņņõn, ku ikš sadāb täm kibār pǟl. Nei um irgõn saddõ tämmõn pǟlõ nei-jennõ, ku ta knappõ võind nēḑi notappõ. Ta um lǟnd kēņig jūr un kītõn, ku ta tōb täm tidārtõ glōbjõ. Toiz ūomõg Rudolfõn andõn kēņig pūoltūoizsta ruotõ zōldatidi ka īņõ. Nēḑi ta set um mõtsā sōņõ eņtš jūr piddõn un siz laskõn vāldiņ. Pūik nīnõn um vȯnd īds tutkāmõs pitkā bōik. Ta vētsiņțõn kibārõks vastõ. Bet pūikõ äb uõ kuskõd nǟnd. Ta um pigā irgõn mõtlõ, ku pūik um järā-lǟnd. Īd pǟ ta um noraļļõn mȭkõks mōzõ, toi um vel iend, bet se um vȯnd nei sūr, ku tämmõn um eitõn pigā irm. Pūik ikškõrd tǟnda um nuoviskõn mōzõ, un vȯlks ta pigā pagālam, ja täm ibbi äb vȯlks tämmõn abbõl tund. Bet pa vōņõks neitst um sasiskõn eņtš jalgõ, neiku ta um pagībõn.