Ta um istõn ōjsõ un vaņțlõn. Jumāl kūlõb, jumāl vaņțlõb, kuŗē pimdi, kuŗē kurli, se äb või täsā sieggõ tūlda, laz se neitst iegõ jellõ!” Lūd irgõn krakšõ un lǟdõ kubbõ, bet lejā äb ūo suggõn pǟlõ. Ku se souv um nuolǟnd tegiž, siz um neitst istõn eņtš kuldiz lovā pǟl un nagrõn un rõkāndõn pivā Pētõrõks. Kēņig um vȯnd nei luštigõl, ku tōnd andõ pivā Pētõrõn pūol valstõ un vel tidār jūrõ. Ku zōldatõz siedā um kūlõn, iekõn ka ta ōjstõ ulzõ un īž eņtš jūr nagrõn: “Ni set līb jelāmi! Mingiz ie ma ju võib sīe knaš kēņig-tidār jūr ka nolǟdõ, laz kil ta līgõ pivā Pētõr nai, bet siestõ äb ūo viggõ!” Bet mingi brīnõm tämmõn vȯnd, ku ta kūlõn, ku Pētõr mittõ midegst äb võtā, äb vīž rubīļt kuldõ kah. Zōldatõz dutskõn tämmõn kilgõ un kītõn: “Voi ša ūod muļki agā agā ied muļkizõks?! Pētõr kil um kītõn: “Se äb ūo juvist, bet ikš-täuž kah.” Nolǟnõd seļļi kabāl. Pētõr vaņțlõn kiellõ un kītõn: “Je ni jumālõks, drougõz, min um lēmõst tāgiž eņtš kodai, bet tijaks ma sīnda äb tō jettõ, ma āndab sinnõn eņtš koț. Vȯnd kēratõd, ku īd kēņigõn tegiž um tidār järā kuolõn. Zōldatõz mõtlõn: “Se äb uõ midegst! Ku Pētõr võiž jellõ notiedõ, siz ma ka võib.” -Lǟnd un irgõn siedā neitstõ kietõ. Nokietõn un sapistõn ka lūḑi snuor pǟl, neiku Pētõr um tiend, un nuttõn īž: “Ikš, kakš, kolm, nǟ-nǟ-nǟ! Sa sōd min naiskõks - nūz set ilz!” Bet äb uõ nūzõn. Kīt vel paldiež jumālõn, ku ma äb uõ touviž nuolǟnd, siz sa võikst täsā sittõ jūrõ.