Pivā Pētõr un zōldatõz Ikš va zōldatõst sōnd dienastõst vāldiņ, lǟnd kodai. Ta um riek pǟl tōnd siedõ väggi kibḑistõz. Riek-aigās īds siedõb-tubās ta um nǟnd, ku kakš paŗŗõ attõ paņ pǟl un ūbõd. Siz lǟnd jeds-pēḑõn mõtsān-aigõ un irgõn siedõ. Tund pivā Pētõr piddõz. Zōldatõz um kutsõn, laz se ka tulgõ siemõ. Toi um iend tīera. Pivā Peitõr va zōldatõks lǟndõd juo krūogõn. Ne nuolǟnõd sīe kēņig jūr. Pivā Pētõr kītõn, ku ta um kūlõn, ku kēņig tōji īd laps. Kēņig kītõn: “Mis sa täs ab-blōḑõd! Pētõr apvaņțlõn un kītõn, laz pangõ tulīņ īd kațļa vietā kiemõ un siezõ tubbõ algõ mit-ītõ laskõg, kus ne kōdskiņ at sīe lapsõks. Zōldatõ ta ka äb uõ võttõn eņtš jūrõ, bet aijõn ulzõ.