Spruoig ibīzõn um kǟnd pāina sǟlgas. Īd īe ibbi um irgõn lȭtstõ un tempõ. Sǟl jegāikš um sprīežõn eņtš tīesõ. Ku ne at irgõnd nei rõkāndõ, siz kaš um vaņțļõn immär sūrd sīlmadõks. Siz um tund ikš nai un kītõn, algõ mūotšõg kaššõ, laz sidāg līnta kaggõlõ un laskõg vāldiž. Ne umāt siddõnd gummiz līnta kaggõlõ un laskõnd vāldiž. Mitīdõn seļļizt kaššõ äb ūo vȯnd. Un se kaš um vȯnd se pāina.  Sr 106. Kaļāj vȯņ. Ikškõrd um jellõn kaļāj. Īd īe kaļāj um nǟnd unsõ, ku ikš um kītõn, laz ta läkkõ īd sīlda pǟl un sǟlõ tämmõn vȯļļi kēmõst kuolm päuvõ, sǟlõ ta līedaji vȯnnõ. Tuoiz ūoņdžõl ta um lǟnd tieutõb tieutõb sīlda pǟlõ, nuokǟnd īd pǟva, tuoiz pǟva - mittõ midēd äb ūo vȯnd. Kuolmõz pǟva ta um mõtlõn: tīe ni kil īeb tagān, bet ku ni irgõn um, siz loptāmõst. Lǟnd kuolmõz pǟva ka. Kuolmõz pǟva tämmõn sīlda pǟlõ pūtõn vastõ ikš mīez. Mīez um kizzõn täm kädstõ: “Mis sinā tässõ nei jennõ tsērõd? Ma sīnda nǟb jõvā kuolmõndt päuvõ!” Kaļāj um kītõn: “Minā neiz unsõ, ku täsa sōji vȯnnõ, bet kuolmõndt päuvõ minā ju kǟb un äb midēd äb ūo.” Tuoi mīez um kītõn: “Kis unnägūn võib uskõ! Minā ka neiz unsõ, ku sīe un sīe smēḑ kīndõks allõ vȯļļi ikš kațļā õbdõ kuolm tīedõst mōnallõ.” Kaļāj um samȯistõn, ku se um vȯnd täm smēḑ ta set um kītõn: “No nei, kis unnägūst võib uskõ!”