Ikškõrd um perīmīe jūr attuned kilā vaņīm. Ni perīmīez um nei kõzāstõz nuttõn naizõn pǟlõ: “Tūo aššõ sīe potīļ!” Siedā nǟdsõ piški kurē um āļõn sōtõn jūr un nuttõn: “Perīmīez um kädsõ, perīmīez um kädsõ!” Ni um tund sōtõnz ka vaņtļõm, mis ne sǟl tīebõd. Sǟl ta um nǟnd, ku perīmīez um jūond kilā ?? vaņīmõks. Sōtõnz rabbõn piškīz kurēn ab pǟl un kītõn: “Ni sa ūod malats, ku sa siedā võišt!” un kariņțīz tämmõn potīļ rīndad jeddõ. Nei ne vēl paldīž kǟbõd - sōtõnz piškīz kurēks jedsõ un tikkiž eļ nänt tagān. Ne vȯtšõbõd, ku sōks tež mingiz eņtš käddõ neiīž ku sīe perīmīe.  Sr 97. Kīlaji. Tämmõn piddõz um lǟnd ikš vanā mīez. Mūs u, vȯnd set āina. Ni perīmīez um apvõttõn, ku ta savȯtāji tikkiž, missõks tǟnda tēriņțiji.