Sr 68. Kui kaļāj jōḑõ pieksīz. Īd pivāpǟva (n) kakš mīestõ atõ tunnõd lōtõld. Se ikš um võnd kaļāj un se tuoi set vȯļ neiīž rištīng. Siz ne atõ sōnõd īd sīlda jūr. Un ne kakš mīestõ atõ kūlõnd, ku sǟl sīlda allõ kakš mīestõ rõkāndõnd. Se ikš um kītõn nei: “Minā lǟb sīe kaļāj jūr.” Un se tuoi um kītõn, ku ta lǟb sīe tuoiz mīe jūrõ. Ku ta nǟb sīnda, siz ta trīetsõb sin jarā.” Se tuoi kītõz: “Mikš ma äb või nuolǟdõ! Ni se kaļāj um lǟnd kuodāj. Siz ta mõtlõn, agā agā se nai āndab ka appõnd semḑi. Un rițțig: se nai andõn tämmõn appõnd semḑi un leibõ. Un nei se kaļāj um umblõn sūr nōgõz kuoț un pand siīe põzāg sīņõ sillõ amā sīe sēmḑaks. Bet se tuoi äb ūo tieudõn, kui tīeb sīe joḑkõks, kui tǟnda võib nuomūotšõ.
