Ii 36. Lūomõd kēļ. Ükš siga um kūlõn, ku tuoi sāb sīedõ, un siz ta um vägi ŗäukõn. Un siz se tuoi siga um kītõn: oxoxox, sa sād ka ildīņ kül, kül, kül! Vȯdlõ, vȯdlõ, vȯdlõ!” Se um kāzgõniš vȯnd Lūžkilas. Jegaikš ju študierub, kui se jelam ni võib sīe stuk iskītõ. Un ükš mīez siz um kītõn, ku nei ne sprīežõbõd.  Nu, un siz um sīen, kis sǟl um veijõn, um vȯnd fiol īņõ un siz ta um spēļõn sǟl. Ta um astõn pǟlõ un nei um üldīņ kāznõgõdtuba kǖnduks pǟl vȯnd. Un siz ta um spēļõn. Ni um tund ulz un kītõn, laz astõg sīe ežārnõ pǟl, un neme ta um astõn, nei ta um eņtš lājas vȯnd. Meņšt Maŗi izaiza um se muskant vȯnd. Tutkamõd at võnnõd nei kokēratõd puniz lāngaks, ku mitikš äb ūo mȯistõn tagad nuokēratõ.