Lūdo-tabar siest äb tā, ku tǟnda nutab pa rebizõks, siest mikš rebbi um salaji. Rebbi um vana sina, ku mingi nei selliz midagiz nuo-utiz, aga aga uiž täiz midagist nei kovalstiz nuotiedõ, siz sieda rištingt ka nutisti pa rebizõks. Un zīdõd ka pietabõd un salandõbõd, siest zīdõ ka nutabõd pa rebizõks. Bet lūdõ-tabar um veijõ-miez, siest mikš veijõ-mied ka lūdõks veijõbõd nēgidi, un siest ka lūdõ-tabar eņtš tabarõks tāb vuolda veijõ/ miez un vejub mis set sāb käddõ. Sr sȭir (i) ḑi un semḑi L-179 (323) Kārnaz un kronk Kārnaz kītiz nei: “Ma tämpõ sei peistõd semḑõ un sīridi!” Bet kronk kītiz: “Ala pieta! Ma neiz, ku sa knābist ibiz sita tšupa jūs!” Siz kārnaz kītiz kronkõn: “Laz sieg mis sieds, - äb uo pārētamist!”