Väggi vǟrtlizt kalād atõ brēţlizt. E’žmõks nēḑi vejīz veitõ, sīest võrgõd vȯ’ļtõ vȯ’ļtõ tõurõd, bet kalāmī’edõn rǭ’dõ vȯ’ļ veitõ. Brēţlizt vȯstājid ka vȯ’ļtõ vȯ’ļtõ set le’žgõlizt mǭmī’ed. Brēţlizt võrgiļ lekštõ vīž mīeztõ lǭja pǟl. Jegā ī’dõn vȯ’ļtõ vȯ’ļtõ kakš vȭrta. Võrgõd ȭ’dõn ētizt mie’rrõ, bet ūondžõl lekštõ viedām nänt ulzõ. Sa’ggõld īezõ nūziz sūr tōvaz. Kalāmī’ed i’zt võitõ jettõ touvõ kä’ddõ eņtš tõurõd võrgõd jarā kīstõbõks. Se tǟ’ntõks pūtõkst ja nälgõ. Sīepierāst, äbkartõs vȭlatijizzt mīerda, kalāmīed ka amā touvõks lekštõ võrgõd tagān. Bet je’ngõd kalāmī’ed lekštõ ukkõ: lǭja sai ǭŗad pǟl immar eitõd ja ro’vzt upāndizt. Pie’rrõ, ku võrgidi vȯ’ļ jemīņ, si’z brēţlizt võrgiļ lekštõ neļškiņ. Lǭja u’mmiznikā ētiz kuolm vȭrta, bet munt võižtõ kuolm vȭrta eitõ kȭrda pie’rrõ, mõitiz set kakš. Brēţliži jemīn īrgizt ve’jjõ kǭ’dkimdõz sadāāigastõd īrgandõksõl, ku Līvõ randõ Tallinõst tu’ļtõ kupšād. Ne võtīzt kalād tūorõld vastõ ja maksīzt kuordõmõd īndad ä’bku kūožpēļist mǭ tȭrgõd pǟl. Kalāmī’ed si’zzõltu’lmi nei järskõ nūziz, ku pūošõd, kis pūŗtizt mie’r pǟl, pigā amād astīzt kuoigīd pǟldõ mǭ’zõ ja īrgizt brēţļiži ve’jjõ – brēţļizt ve’jmi āndiz sūŗimizt pe’ļmizt.