»Või mīnda tōvaz, mi’nnõn su’ggõ tämpõ ä’b vȯlks aigõ. Mi’nnõn kalād ve’l pī’lõbõd ilmõ rakāndõmõt ja tūlda ka u’m vaņțļõmõst tagān, algõ kalād īegõd tu’lta’bbõndõks.» »Kui si’z, » kītiz Di’drõk, »ma āndab si’nnõn eņtš loḑā, sīepierāst ma tǭ’b, la’z sa mīgõ vīgõ sīe vā’škiz jarā mīmõ. A’ž sa kīeldõd, se vȯlks mi’nnõn vastõ mīeldõ.» »Või Jumāl! alā ne’i rõkānd, »nutīz piški Ants, »ma ä’b tǭ’ mitī’dõn ka īlmas vastõ mīeldõ tī’edõ.» Ta võtīz sūr, smagā vā’škiz sälgõ ja lekš Kuolkõ. Vȯ’ļ kīebi pǟva ja Antsõn vȯ’ļ lē’mõst pi’ds mõtsõ. Mingiz pilgõm lǟ’nd ta jubā vȯ’ļ ne’i jarā vä’zzõn, ku vȯ’ļ istāmõst mǭ’zõ ja no’vvõmõst. Bet ta võtīz perīz joud ja sai umīțigid Kuolkõ, kus mīž vā’škiz jõvīst jarā. Kalād ka ve’l vȯ’ļț jarā prațțõb. Vȯ’ļ jubā sūr ūomõg, ku ta loptīz kalādõks je’llõ. »Tämpõ kil vȯ’ļ lǟlam pǟva, « mõtliz Ants ma’ggõm lǟ’dsõ. »Bet mi’nnõn u’m jõvā mēļ, ku ma i’z tīe Di’drõkõn vastõ mīeldõ. Ta umīțigid u’m mi’n amā jõvā sõbrā ja ve’l tȭitiz andõ mi’nnõn eņtš loḑā.» Tuoiz ūoņdžõl varāld va’rrõ vȯ’ļ Di’drõk eņtš vā’škiz rǭ tagān, bet piški Ants vȯ’ļ ne’i nõŗkõn, ku ta ve’l magīz.
