»Li jai pǟlõ ja pistā tabār ǭliņõ. Ku seļļiz strēk sǟ’lõ līb pī’lõn, si’z tõmb jūondkõks ulzõ. Siedāvīțõ ve’jjõs sa sǭd ka’ļḑi, kui je’nnõ set igāniz tǭ’d. Okš vä’ggi tienīz i’ļ ne’i jõvā nõ’v. Īezõ vȯ’ļ sūr pǭļazkīlma. Kū pāistiz ne’i sieldõ, ku võiž a’mmõ pū’dõst nǟ’dõ, ne’i ī’ž kui päuvõ. Olš ra’dļiz jeijõ ǭliņ ja pa’ņ tabār sīņõ si’zzõl. Sǟ’l ta istīz kōgi, n aigõ. Perīzõks ta mõtliz, ku ni līb ka’ļḑi jubā kil, ja tȭmbiz jūondkõks, bet tabār i’z tu’l. Okš mõtliz, ku ni u’m vä’ggi pǟgiņ ka’ļḑi. Ta tȭmbiz tūoizta kõrd, kui je’nnõ set vȯ’ļ joudõ. Bet tabār jūsõ i’z ūo mit ī’dtõ ka’llõ, – se vȯ’ļ kilmõn vi’zzõ. Ku ni okš ne’i amāl joudõl tȭmbiz, si’z tabār lekš kațki ja ei ǭliņõ. Ja sīest pǟvast okšõn u’m strimp täbar.