“Babā um väggõ rujā ja sōna um väggõ kīlma, agā agā äb ūo mittõ midāgid, missõks ajjõ kittõ, ” tabāltiz Brants jarāädāgõn. “Līd sa min vastõ alāstli, siz ma äbțõb sinnõn, ” rõkāndiz madāli ēļ. “Jõvā mīelkõks!” nutīz Brants ja viskīz kirrõ lum sizzõl. Agā Agā siz rõkāndiz ēļ piedāg tõvst: “Võtā eņtš kirrõ, li tubbõ ja vaņtl, mis tämst um sōnd!” Pierrõ siedā lekš seļļi mõržiji ūgandõks leb piedāg ladā ja siz ei amā vāgiž. Brants tei nei, kui kītõd. Vaņtlõs tubās, pirg tul jūs, eņtš kīrazt, ta neiz, ku se vȯļ õbdizõks sōnd. Sīe eņtš pǟvan vīž Brants õbdiz kirrõ jālgabõ ja mīž jarā kūldasiepān. Mittõ kunāgid ta iz ūo nǟnd neijen rōdõ, kui ta ni sai. Amā jeds kutsīz ta Babā jūr doktār. Siz ta lekš kuodāj, vȯstīz kāima kädst pūḑi ja kitīz sōna lemmõks. Doktār aŗštiz Babbõ tierrõks. Kōgiņ vel jelīzt Brants ja Babā pierāst siedā suggimizt Kȭnka sōnas vȯndzizt jelāmizt. Ni ne mȯlmõd āt jubā kūolõnd ja Kȭnka sōna um mōzõ artõd. Agā Agā Kȭnka piedāg pīlõb vel mäg nugārõs. Touvõd ja tūld äb sȭitat tǟnda murdõ.
