Sõv. Ku Jōņpǟva um jūs, siz um ka sõv. Jōņȭdõn lǟbõd rovst randõ. Sǟl um mingi vanā lōja immõr kīerdõd, mingizt rōnõd kubbõ kandtõd ja näntõn sōb tuļ jūrõ pandõd. Sōbõd louldõd jōņlōlõd, agā agā lețkīels. Perīzõl āigal kūlõb ka mingizkõrd mingiz ōra loul rāndakīels. Pierrõ Jōņpäuvõ tulāb ildīņ sūŗ, lǟlam tīeāiga, āinaāiga. Kīentõn āt kougizt nītõd, ne äb sōt mittõsuggõ jegā ȭdõn kuodāj ja īebõd saggõld ka iļ īe nītõ maggõm. Iļ sõv tulbõd jālgabnikād ulzõ rānda kilīš jelām, laz võigõd miersõ gilgõ. Kalāmīedõn sugūb ka ni amā sūŗ liestād vejdõb āiga. Vanāst viedīzt kalāmīed vadāl kīedõd kädūdõks ulzõ, paldīņ āt kīedõd pǟgiņ pitkīmõd ja jamdimõd, ka liestād vadā īž um pǟgiņ sūŗim, ja kīedõd sōbõd ni motōrlōjad mašīnõdõks ulzõ viedtõd.