Sīe nī’emõn sīndiz se vā’ški. seļļi, mis u’m vastõ Ku sīemnāiga u’m vastõ, si’z ä’b või nīelõ, ä’b lǟ’ luoikõ. a’lmõl gulmõ vaņțlõ immõr vaņțlõ ūd pǟl le’bbõ vaņțlõ vežīz sūkõks vaņțlõ vändi vaņtlõ Mikš sa vaņțlõd tā’giž? Vaņțlõ sīlmadõks, alā tikkiž akkõ kädūdõks! Ta vaņțlõb mi’n pǟlõ pǟstõ jālgad sǭņõ, ildõst mǭ’zõ; piški vaņtlõb aldõst i’lzõ. Ta mi’n pǟl ne’i vaņțlõb, ku ta mit siļmi ä’b kīer jarā. Vaņțlõmõst, ku tu’ļ tulāb silmstõ ulzõ. Jālgadõks va’ntõb vie’d sizāl va’dmaltõ, set strēmpõb mūndakõrd. Va’ntõb ǭ’rõnd sangdõks. Ku ta sīnda va’ntõb, si’z ta kīskõb un dukārtõb, ī’dstī’d dukārtõb. Ku u’m vanā, si’z istāb ǭ’j tagān.