Mikš sa vaņțlõd tā’giž?
Kāpēc tu skaties atpakaļ?

Vaņțlõ sīlmadõks, alā tikkiž akkõ kädūdõks!
Skaties ar acīm, neķer visu ar rokām!

Ta vaņțlõb mi’n pǟlõ pǟstõ jālgad sǭņõ, ildõst mǭ’zõ; piški vaņtlõb aldõst i’lzõ.
Viņš apskata mani no galvas līdz kājām; mazs skatās no apakšas uz augšu.

Ta mi’n pǟl ne’i vaņțlõb, ku ta mit siļmi ä’b kīer jarā.
Viņš skatās uz mani tā, ka ne acu nenovērš.

Vaņțlõmõst, ku tu’ļ tulāb silmstõ ulzõ.
Jāskatās, kad ugunis nāk no acīm ārā.