Un ni tīebõd perīmīen bē’rõd. Ni tämmõn attõ vȯnnõd kakš šõzārtõ un n (e) at bē’rõs kah. Bet ni pivāpǟva ūoņdžõl ku ne vībõd zārka jedspēḑõn, ne kītõbõd: „Ni (u) m perist kõrdõ ka vel nuovaņțļõmõst va’nnõ ve’ļļõ.“ Tīebõd zārka vāldiž – zārka täuž karriži mustīdi boridi, äbī́ț mittõ ītõ rištingt äb ūo vȯnd emīņ. Ni rūoikõnd, ku sōb zārka vi’zzõ. Un matatõ täm jarā. Un se (u) m vel rițțig tuo’iž: kis um sīlmaks nǟnd, se vȯļ še kītiji. Pitrõg (Pr 37) Maŗi Šaltjār (s 1860) 14. VI. 1922