Ni ne lǟbõd sīest piškist kōmõrst ulzõ (~ tu’bbõ) . Un ni ne strīḑõbõd. Ta kītõb, laz se vanā Zūonkõ läkkõ je’dsõ – vanā Zūonkõ kītõb, ku se äb paš, ku kilārišting vȯļļi uks vi’zzõ paņņi. Bet kakškuolm kõrd tō’nd, laz se vanā Zūonkõ läkkõ. Bet ni se maņņõn, ku ta siz līb tsepiț. Un vanā Zūonkõ īeb īž eņtš ukš vi’zzõ panmõ, äb lǟ’ je’ds. Un vanā Zūonkõ um kītõn vel vāgiž nei: „Sīe izantõ, kientõ sinā ni ūod kalpõn, ni võid ī’ž lǟ’dõ!“ Ni vanā Lōz lǟnd eņtš kuodāj – sǟld ta midāgõd iz sō’ (!) . Ni ta lǟnd andõm ibbistõn sīedõ, tubā pǟl ainõ pistām. Un ni neitst kūlõn, ku at strīḑõnd sǟl kō’dskiņ kuŗēks. Vanā kuŗē (u) m kītõn, ku: „Sa ūod piettõn mīnda diezgan, ni sin um tulmõst, āiga jūs!“ Un siz at kītõnd nei mȯlmõd īdtuoizõn, kuolm kõrd n (e) āt nei kītõnd: „S (e) ǟb ūo sugīd nei, ku sa tōd, se (u) m nei, ku ma tōb!“ Tuoiz tegīž neiī́ž. Un ni um kūlõn, ku sadāb tubā jeddõ mōz neiku broigt ikš. Un ni ailõbõd vaņțļõm – perīmīez pagálam tubā jeds, pagálam. Un ni tīebõd perīmīen bē’rõd. Ni tämmõn attõ vȯnnõd kakš šõzārtõ un n (e) at bē’rõs kah. Bet ni pivāpǟva ūoņdžõl ku ne vībõd zārka jedspēḑõn, ne kītõbõd: „Ni (u) m perist kõrdõ ka vel nuovaņțļõmõst va’nnõ ve’ļļõ.“ Tīebõd zārka vāldiž – zārka täuž karriži mustīdi boridi, äbī́ț mittõ ītõ rištingt äb ūo vȯnd emīņ. Ni rūoikõnd, ku sōb zārka vi’zzõ. Un matatõ täm jarā. Un se (u) m vel rițțig tuo’iž: kis um sīlmaks nǟnd, se vȯļ še kītiji. Pitrõg (Pr 37)