Un ku ni se rǭ’matāji mīez u’m kūolõn järā, ni se va’kţiji u’m lǟ’nd kōļõm ne’iī’ž kouvõ, bet ta ä’b ūo lieudõn mittõ midēgõd. Bet ni ta u’m võttõn mustā runts un tappõn sīe mǭ’zõ akurāt sīe kūož pǟl, kus se rǭ’ u’m mattõd, – un ä’b kui tõvās u’m lieudõn rǭ’lōḑ. Sr. 1. VII. 1922 Alfred Damberg, 13, s. Sr. 9. III 1909 Sr 71 Mīez tȭratsepļās Ikškõrd ikš rištīng u’m ma’ggõn jǭḑkõks rujā. Bet si’z tä’mmõn ātõ opātõnd, kui võjji sǭdõ jǭḑõn vastõ. Si’z ne vȯ’ļtõ vȯ’ļtõ ne’i tä’mmõn opātõnd: laz ta pu’ggõg tȭratsepļõ. Ni ta u’m pu’ggõn tȭratsepļõ. Ni u’m se jǭḑ tund sīe tȭratsepļā jūr un kītõn: “Ak si’n knaššidi pē’gidi, mis täs nēš tarābõs u’m! Koks vȯnd tuoi rištīng, si’z võiks lǟ’dõ nēḑi kuoŗŗõm (~ kīskõm) , bet ä’b ūo tūoista rištīngt, kis lūotšõb sīe tarābõ mǭ’, un minā võiks si’z te’iž kuoŗŗõ si’z.” Bet se mīez, mis sǟl tȭratsepļas u’m pī’lõn, se u’m pī’lõn ne’i vāgiž, ku mit ä’b ūo kūlõn, ku sǟl mingi rištīng u’m sizāl. Ku ni jǭḑ iz savȯdlõ mitītõ sǟldõ sīest tȭratsepļāst uldzõ, si’z ta nuosīļgiz un lekš je’dspēḑõn. Iz lǟ’ si’llõ sīestõ, ku sǟl vȯ’ļ se tȭra kard.