Un ni ūoņdžõl riekmī’en rattõd rǭ’dõ tǟ’dõd. Ni perīnai u’m maksõn ve’l tä’mmõn jūrõ, sīepierāst ku ta u’m a’jjõn sīe spūok järāndõz sǟld, – ta nutīz, laz ta sadāg. Ta u’m je’dmõl ka ne’i nuttõn, bet näntõn u’m vȯnd irm tegīž. Riekmīez u’m kītõn, ku rǭ’ u’m sa’ddõn mǭ’. Un si’z riekmīez u’m bro’utšõn kuodājõz ne’i luštīgõl. Un si’z ne ātõ tū’oḑõnd jegākõrd sǟl rī’jsõ je’llõ. Si’z ni u’m tikkiž. Sr. 1. VII 1922 Kristiņ Damberg, 38, s.Sr 1882 Sr 66 Vīlkatõks mīb eņtš amātõ Ikškõrd u’m vȯnd ikš vīlkatõks Rīgõ sīlda pǟl. Un si’z sǟl u’m vȯnd (~ at vȯnnõd) pǟgiņ ro’vžti un si’z se vīlkatõks u’m ki’zzõn, või mingi nēšt (i) ro’všti ä’b tǭ’ ītõ amātõ vȯstõ – rištīng gīmõks ta u’m vȯnd. Un si’z ne ātõ ki’zzõnd, mis se vȯļļi pa amāt. Se vīlkatõks u’m kītõn: vīlka! Si’z ne ro’vzt ātõ pa ma’ņņõnd (~ tieudõnd) , ku se u’m vīlkatõks, un si’z ne ātõ tǟnda trī’etsõnd je’dspēḑõņ. Un si’z u’m lǟ’nd ne’iku vilkõs ī’d je’dspēḑõņ.