Sr 54 Mie’rneitst kutsūb pȯisõ eńtš jūr Nǭra u’m tund vie’d pǟlõ lǭja jū’rõ, kutsõn kalāmī’e pȯisõ, laz tulk nänt jūrõ jelām: sǟl u’m knaš sieldi jelāmi, ne’iku eņtš palgõ ka võib nǟ’dõ, sǟl tä’m jelūd sizāl. Nu, un si’z kalāmīez ä’b ūo lǟ’nd. Un mie’rneitst u’m kītõn: “Nu ja, si’z si’n võrgõd ka lībõd tijād tikkiž, mūdõ ä’b lī, ku mu’ddõ set sizāl!” Kalāmī’ed vie’ddõnd ni eņtš võrgõd ulzõ – vȯnd ne’i mu’ddõ tǟ’dõd, ne’iku pigā ä’b ūo sǭnd pū’ojstõ i’lz. Sr. l. VII 1922 Didrik Brennkopf (Brenkou) 72, s 1850, Uu Sr 55 Nǭra bǭtsõ Sidāmõs-mie’rs u’m pūŗitõn ikškõrd ikš Rīgõ kuo’ig. Un ni u’m vȯnd knaš āiga, mie’r u’m vȯnd ta’zzi ne’ika spīegiļ. Ni kuo’igmī’ed ātõ nǟnõd kougõn ī’d piškīz lǭja, kougõn mie’r sidāmõs jarā, mǭn aigāst jarā. Ne at mõtlõnd, ku se līb mingi kuo’ig līb ukkõ lǟ’nd un sǟl bǭts līb ro’vžti. Ne at pūŗitõnd juo le’žgõl sīe bǭtõn, nǟnd, ku u’m vȯnd knaš vālda bǭt un ikš knaš nūoŗ naiztpūoļi istõn sīes bǭts un ikš läpš u’m vȯnd si’lsõ. Bet se u’m vä’ggi knaš naiztpūoļi vȯnd, nūoŗ, knaš. Ni ne at laskõnd kuo’ig līdzõ sīe bǭtõn jūrõ un pannõd strep ne’iku laz se naiztpūoļi tulgõ kuo’ig pǟlõ i’lz. Bet se naiztpūoļi ne’i aššõ tund kuo’ig pǟlõ, ne’iku ta vȯlks īekõn ī’d, ne’iku ä’bīţ ne ro’vž ä’b ūot nǟnd, ku ta pi’ds streppõ vȯlks tund. Un ne’i tulīņ ä’b ītõ sõ’nnõ ä’b ūo rõkāndõn, agā agā lǟ’nd eņtš lapsõks kuo’ig kajitõ (z) si’zzõl tulīņ, istõn zofa pǟl. Ni ātõ ne kuo’ig matrūosõd ailõn amād sīe kuo’ig kajit uks pǟl vaņţlõm siedā knaššõ nāista un piškizt lapstā. No, ni kok se u’m īend amā perīzõks ve’l. Ta ikši’ggiņ tund sīņõ vaņţlõm. Kok irgõn kītõ ku: “Või tēg nǟtõ, mä’d kuo’ig vajūb jarā?!” – ta’ggi tutkām līdzõ vie’dkõks vȯnd. Ni attõ kargõnd munt ka vaņţlõm immõrkouţi – kuo’ig ta’ggi tutkām lǟ’b pū’ojõ. Ne’i kapten võttõn pī’lgõz vitsā – vȯnd tä’mmõn sǟlõ kaits – un irgõn sīekõks ra’bbõ siedā nāizta. Ne’i nai benk pǟld i’lzõ un īekõn I’ļ tagīz tutkām mie’rrõ si’llõ tā’giž un kītõn, koks tä’mmõn ve’l ikš vīž minūt vȯnd aigõ, si’z vȯlks kuo’ig pū’ojsõ vȯnd.