“Vaņtligid, kus um pȯis, kis um paiktõd bikšõdõks pivād pǟl!” nutīz Klouz, suormkõks Pritš pǟl nägțõs. Amādõn sīlmad kīerizt Pritš pǟl. Pritš ei punīzõks kūorad sōņõ, kīeriz sǟlga ja lekš ulzõ. Agā Agā Klouz iz ūo sīepierāst mittõ suggõ nei tigliz sidāmõks. Ta vȯļ set rōz kȭŗka ja tei leb sū mūndakõrd tēmpid. Ildīņ, ku ta neiz, ku Pritš ei punīzõks ja nänt jūst jarā lekš, pȯdīzt tämmõn sidāmõs kītõd sõnād. Tämmõn tuļ mīelõ, ku iļ talžpivād Pritš sai pǟgiņ parīm tundtõks kui tämā. Ja ka mõitiz vȯļ Pritš jõvā pȯis. Klouvõn izt mīeldõt emīņ tuoizt pȯiškizt rõkūd ja ta lekš Pritšõn tagān. Pritš pīliz koridōrs läb jūs, pǟ kädūd vail, ja vaņtliz läbst ulzõ. Ta iz pan Klouvõ mittõ tǟdõl. Klouz kei ni täm immõr nemē kaš immõr tuļīz rok poțā ja iz tūoḑ ležgõl astõ. Perīzõks võtīz ta sīegid sidām rindõ, lekš Pritšõn jūr, paņ kädūd täm abūd pǟl ja kītiz vāgiž kūora jūs: “Ānda andõkst, ku ma vȯļ tigli pȯis!” Pritš kīeriz ēņtšta immõr ja vaņtliz eņtš sūrd kurblizt sīlmadõks Klouv pǟl. Vȯļ, nemē täm sīlmad vȯlkst rōz kažžizt vȯnnõd: pāistizt nei eņtš mūodõ. Siz nagrizt mȯlmõd ja āndizt īdtuoizõn käd.