Ta kei eņtš ūžis ōriņis kȭŗka ja kūoḑi, ku īd mūoštiz, sīepierāst ku ta mõtlīz, ku amād set täm pǟl īd vaņtlõbõd. Vaitāigal rõkāndiz ta munt pȯiškiztõks īds tijās klassõs. Ta vȯlks väggõ tōnd, ku mingi vȯlks midāgid kītõn iļ täm knaššõd ōrõnd, agā agā tūoizt izt paņt nēḑi mittõ mikšmõks, või teit ne set nei. Siz tuļ nänt jūr ka Pritš – piški, piški pȯis. Pritš vaņbizt vȯļt joutõmd ja tämmõn iz ūo ūži ōriņi. “Vaņtligid, kus um pȯis, kis um paiktõd bikšõdõks pivād pǟl!” nutīz Klouz, suormkõks Pritš pǟl nägțõs. Amādõn sīlmad kīerizt Pritš pǟl. Pritš ei punīzõks kūorad sōņõ, kīeriz sǟlga ja lekš ulzõ. Agā Agā Klouz iz ūo sīepierāst mittõ suggõ nei tigliz sidāmõks. Ta vȯļ set rōz kȭŗka ja tei leb sū mūndakõrd tēmpid. Ildīņ, ku ta neiz, ku Pritš ei punīzõks ja nänt jūst jarā lekš, pȯdīzt tämmõn sidāmõs kītõd sõnād. Tämmõn tuļ mīelõ, ku iļ talžpivād Pritš sai pǟgiņ parīm tundtõks kui tämā. Ja ka mõitiz vȯļ Pritš jõvā pȯis. Klouvõn izt mīeldõt emīņ tuoizt pȯiškizt rõkūd ja ta lekš Pritšõn tagān. Pritš pīliz koridōrs läb jūs, pǟ kädūd vail, ja vaņtliz läbst ulzõ. Ta iz pan Klouvõ mittõ tǟdõl. Klouz kei ni täm immõr nemē kaš immõr tuļīz rok poțā ja iz tūoḑ ležgõl astõ.