Tuoizõn neiīž ku munt rovztõn (~rištīngõdõn) , kuolmõzõn kakš neiīž ku muntõn un ikš kūoḑõn nanā pǟl sidāmt. Jemā äb ūo võind nēḑi ievaņtļõ, kīen kakš sīlmõ um, kīen nēļa. Ta um irgõn räukõ. Nei um tund pierrõ uldzõ un um andõn neitstõn. Lǟnd ȭdõn kuodāj. Ta tōb akkõ, bet äb või nuoakkõ. Perīnai īeb kõzīzõks un sōtõb kōdsīlmalõks jedspēḑõn, ku se tūob seļļõz vȭidag, mis äb pīl pagrõbs. Siz se kand līb knaššõd sīemõstõks täuž. Nei um vȯnd. Jemā emīț äb ānda sīedõ ku ikš kõrd pǟvas un buņț vitsīdi (~vițšti) pids sälgõ.”