Ikš mierǟma (~ perīnai) vȯļ kītõn, ku tämmõn vȯļ ānkaŗ viskõn amā knaš umārzpū kațki, amā saldõd umārd at vȯnnõd. Tämā um nuoitkõn neiku, bet se um nätīšõm tīe; zǟl tämmõn um vȯnd, bet ta äb ūo slikți tīend. Siz täm (a) um eņtš pūogan kītõn kah, ku slikțimt ä või tīedõ. Tämmõn um pūogad un tidārd un tikkiž. Bet tämmõn äb ūo vȯnd neijen skōḑõ, ku mier nīnõjemandõn, ku sīen um va’ijõn vǟ’rõd jeddõ kuoig jarā un siz um vȯnd sūr tīe, kamärt um sōnd vǟrõd vāldiž. Sǟl at nīnõd un kōrandõd un ne jelābõd neiīž ku mēg. Vanādroud kui-ǟb-kui isrõkāndõbõd: ne vȯļļid vārao ro’ud, bet munt kītõbõd, ku ne vārao-lapst vȯļļid ne ilgõd un ne mierrouž vȯļļid īpiž īž ro’ud, seļļizt knaššõd ro’ud, äb võijid seļļizt set zǟlõmtõ pakāndõ, ku ne itkõm sōbõd, - siedā ne äb võitõ pakāndõ. Pr 36
