Un ni jumal um tiend voltõ un kutsõn kuŗe ka juom. Un kure (u) m nei jära juobõn, ku äb uo nuolǟnd kodai. Uoņdžõl ta (u) m virgõn un notiennõn jumalõn iļ täm juva sidam un tījtõn ka tiedõ voltõ un pallõ jumalt juom. Nu, un kure ni (u) m tiend nēšti rugajišt voltõ. Un kutsõn, laž jumal ni läk vankļõm, ku ta tieb sieda vo’ltõ. vo’ltõ. Un smeļļõn rakkõks bāļast sieda missõ un andõn, laž jumal juog. Jumal um nǟnd, ku kuŗe (u) m nei mu’ļki, un uttõn sie rak un pand kuŗen iļ pǟ neiku rak poḑiks. Kuŗe prietsõn īž, vond lušting, ku se missõz um nei veggi, mis siz se vollõ ī’ž vel äb tie. Un jumal lǟnd jeds-peḑi – mis vel seļļiz muļkizõks jo kōgaz vuib irgõ. Un ni ne nei vel paldiņ et sies ienaids. L-188 (337) Vod-vod, se volks neiku nei vond. Va’ņšti āigastist vana rouž at tūlda vägi vōjdanõd – (kui ta ni tulks, kui ta ni – ala kērat, ala vel kērat!) Ikš-kird tu’ld at rikandõnõd eņtš va’ilõ. Se ikš um kītõn: “Minnõn um vägi slikt (!) pe’r-nai. Ta mīnda mittõ tilkõ äb vājk. Ku (u) m nopa’llõn, siz ta potkastub jālgaks (ni min tulub rāz midõkil) tunglõd laigald, laz ma kistõg jära.” (Vod-vod, ala kērat!) Se toi tu’ļ um kītõn tämmõn va’stõ (aga (aga sǟl volks vel midagid jūrõ kēratimist (?) : “Minnõn kil um vägi juva peri-nai, ta mīnda jega īdõg la’gtub vi’zzõ.” Ta (u) m sieda ka kītõn: “Kōvab tū’gidi pǟlõ nänt tunglõdõn un siz minnõn u’m ama ie lem un juva.”