Sīe tidārõn ka um vȯnd vägi lälamstiz lǟnd. Vȭrõz-jemā tǟnda īdõkabāl rīdļõn. Tidār pallõn ikškõrd jumāltõ, laž jumāl nägțõg u’nsõ, kus ta võiks eņtš veļidi lieudõ un kui ta võiks näntõn äbțõ pa-rištīngõks sōdõ. – Laz ta läk, kuņtš (~koņtš) ta sōb eņtš veļidi nǟdõ. Irgõn ūoņdžõl lǟdõ. Lǟnd pids mõtsõ ȭdõg sōņ. Mõtsās vȯnd selli beḑḑõr, sīņi ta um puggõn maggõm. Ni ta um kūlõn, ku rovst rõkāndõbõd. Vȯnd irm – bet at vȯnnõd täm veļid. Veļid rõkāndõnõd un iskītõnd sõzārõn, kui näntõn lǟb un kui se sõzār võiks nēḑi nuoglōibõ, ku vȯlks võtāmõst sõzār īņi. At pīnõnd kurv (~veža) un pannõd sõzār sīņ sillõ un vīnõd īņi iļ sūr vied īd vȭrõ kēņig mōzõ jedspēḑõn, pannõd mōzõ iļ pǟva, ku ne ȭdõn lībõd tāgiž. Nei ne jellõn pōr päuvḑi, nei nägțõd sõzārõn unsõ, laz ta läkkõ iezõ kālmad pǟlõ, ku täužkū spīḑõb, un koŗŗõg kālmad pǟld nodali un laz tieg nēst serkõd jegā veļ pierāst un kamät pīnõb, äb ūo brī rõkāndõ mit-ītõ sõ’nnõ, nei kōgiņ ku amād lībõd vaļmõd; siz laz pangõ jegā-īdõn sälgõ, siz ne iebõd pa-rištīngõks. Neitst mõtlõn ūoņdžõl, kus ta selliz kālmad-tarā līedaks. Ȭdõn attunnõd veļid – äb ūo kītõn midāgid. Iezõ lǟnd vȯtšõm kālmad-ta’rrõ, lieudõn, sakoŗŗõn nodaļi, tūond sīņõ, kus ta um ma’ggõn, un irgõn pīnõ sērkidi. Kim serkõ vȯnd nopīnõn ju, ku um lǟnd piddõz kēņig-pūoga. Neitst (Līziņ) dikți knaš vȯnd, kēņig-pūoga ievaņtļõn, irgõn rõkāndõ, kis ta um, – ta äb tuoḑ kītõ mit-ītõ sõ’nnõ, set puriņțõb pǟdõ. Kēņig-pūoga kītõb, ku ta tǟnda ārmastõb, laz tulg tämmõn īņõ nīnõ. Ta äb midāgõst kītõn. Kēņigpūoga võttõn īņõ. Līziņ võttõn sērkõd ka īņõ. Kēņigpūoga tiend kōzgõnd. Ta pīnõn set, piepūtõn nodaļi. Nīn ležgõl vȯnd kālmad-tarā. Īd ie sa’llõz lǟnd ulzõ sōmõ nodaļi. Nīn vakț um siedā nǟnd. Atõ kītõnd kēņigpūogan, ku täm nai um kuŗēst, ku se um järā kitāmist. Kēņigpūogan kil um vȯnd zǟl, bet ku amād nei at kītõnõd, siz kitāmist täm um. Ni īd pǟva um vīnd tǟnda kitām, broutšõ vīnõd. Vel broutšõs ta um pīnõn eņtš sērkidi. Rovz at amād nagrõnd, nägțõnd un kītõnd: “Voi se siz äb ūo kuŗēst – vaņtļõgõd, mis ta ni tīeb!” Tikkiž ta um kūlõn, bet äb ūo kītõn sõnnõ. At sōnõd siezõ kuožõ, nei atõ tunnõd kakš-toistõn klūkõ un lindõnd immõr rattidi un laskõnd ēņšta mōzõ. Nei ta um irgõn nēḑi sērkidi sälgõ pandõ näntõn – sīest sūŗimist irgõn un piškimiz loptõn un sīe piškimiz serkõn ikš käduks vel um pūtõn. Un nei ku um vȯnd sērkõd sǟlgas, nei amād līndõd ienõd pa-rištīngõks, set sīe īdõn, kien käduks um pūtõn, sīen se ikš keiž iend pa-tībõks. Veļid at irgõnd rõkāndõ un sõzār kītõn, kui tämmõn um vȯnd, ku tämmõn nēḑi um vȯnd glōibõmõst. Ni um vȯnd kēņigpūoga neijen luštigõl, ku täm knaš nai äb ūo buŗā, sōtõn sullist rattõd õbbist tagān un vīnd sīe naiz nīnõ tāgiž un tiend sūrd-sūrd kōzgõnd ūd pǟl.