Un neiku tämmõn at lǟnõd sīlmad vizzõ, nei ikš tulāb unsõ, nägțõb, kītõb tämmõn, laz ne vȯlkõd nei jõvād, nustāgõd eņtš ānkāŗ ilzõ rōž, pangõd toizõ kūožõ: “Mädn atõ kōzgõnd, täd ānkaŗ um kūoḑõn mäd ukš jeds, kīndõks allõ.” Noh, kīndõks allõ. Ne nustīst sīe ānkaŗ järandz. Nei vanā um pand maggõm. (Maggõn ūomõgt sōņ.) Siz ta um kītõn u’nsõ, se vanā, laz ta spēļõg ūomõgt sōņ, algõ ta maggõm pangõ, kuņtš ne irgõbõd võrgidi vieddõ, ku näntõn kōzgõnd at. Un siz ta ka um spēļõn īe le’bbõ. Ne at irgõnd võrgidi vieddõ. No, neiku nustõnd ānkaŗ ilzõ, siz um vȯnd ānkaŗ kīnd jūr sidtõd sīlmadōrn. Se sīlmadōrõn um ni kil pagālam, bet se vȯļ min jemā-jemā sõzārõn – mingõz kolm kazamtõ tāgižpēḑõn. Un siz ne pidist sedā sīlmadōrõnt passouļõ (~rouvõ) nägțõb pierāst, ku nei um notīkõn. Un sedā nǟnd um pǟgiņ rovšti.   Kl 14