Passouļ-Juri um kītõn, ku Duoņig pivākuodā vajūb, ku ro’vdõn līb sūr bǟ’dõ (~mu’r ~nälaima) . Ro’vd lǟbõd piuvõkoddõ jumālt pōlam un siz ailõb ikš vālda kõps piuvõkoddõ un siz se vajūb. – Nu, un kolmõs suodā āigastõs um a’ilõn ikš vālda kõps si’llõ āltar jūrõ, kierõn immer-kouț un lǟnd ukst ulzõ. Siz rovst at mõtlõnd, ku vajūb, bet vel äb ūo va’ijõn. Passouļ-Juri um vȯnd ka zōldatõz. Ku ta um vȯnd suodā pǟl, siz ta um kītõn eņdž dro’ugõdõn: “Tämpõ sa sōd mōzõ lastõd.” Un nei ka um notīkõn. Siz se Passouļ-Juri um sōnd vāldiž lastõd suodā pǟld. “Arlou pivākuodā jūs um ikš šūr sīlda. Sǟl sōbõd neijen mõiznikād taptõd, ku nänt pišti (!) sōb sīlda brigdõd.” Min mīe jemājemā um tǟnda nǟnd – ta um vȯnd selli mǟrõn mīedpūoļi siņņizd bikšõdõks.
