Kl 1 Kakš tīemīeztõ at lǟnõd īd perīmīe jūr tiedõ ki’zzõm. Sīe pǟva ne at nuojellõnd. Ȭdõn ne at lǟnõd rī’jõ maggõm. Perīmīez um kītõn, ku sies rī’sõ attõ kuŗēd. Ne kakš mīeztõ võtābõd īd tijā koț īņe un nuoiedõbõd kakš pī’lgõst vitsõ. Ni ne lǟbõd rī’jõ maggõm un ni īedist koțțõn molmõd tutkāmõd vāldiž. Pugistõ si’llõ, molmõdõn ku’bsõ un pǟd koțšt ullõ. Ni ne vodlõbõd, kunā ni kuŗēd tulbõd. Ku kīela tulāb kakštuoistõn, siz akkõbõd kuŗēd rī’sõ daņtšõm. Ne daņtšõbõd un vaņtļõbõd, mis se pa-svē’r um, mis sǟl magūb mōsõ. Ni amād tulbõd kubbõz un vaņtļõbõd, mis se um pa-svē’r – seļļistõ mitikš äb ūo vel nǟnd. Ni ne lǟbõd kodaiz (!) īd vanā-vanā kuŗē tagān, laz se tulgõ vaņtļõm siedā zvē’rõ. Ni se vanā attulāb, bet se äb võit nǟ’dõ. Siz ikš piški nūoŗ kuŗē võtāb rī’ tūrstõ ī’d ang, nustāb sīe vanā kuŗēn sīlma rips-kōrand ilzõ, laz ta võigõ nǟ’dõ. Bet se vanā kurē kītõb ne’i: tämā um kil vanāks nuojellõn, tämā um kil mingiži un äb-mingiži nǟnd, bet seļļõst zvē’rõ ta vel äb ūo, kien molmõs tutkāmõs um pǟ, – “ni, lapst, mäddõn um urgõmõst: se zvē’r mēḑi võib sakīskõ!” Amād jūokšõbõd jedspēḑõn, agā agā vanā īeb ikšiggiņ. Kakš mīestõ puggõbõd koțštõ ulzõ, võtābõd ne pīlgõst vitsād un rabbõbõd sīe vanā mō’zõ. Sīest āigastõ mititkš kuŗē iz tul jemițõt rī’jõ.
