Ni se vakț lǟb ka sīe mīr jūrõ un kītõb neiī́ž: „Ukš, ukš, li vāldiž!“ Nei um vāldiž, un ni ta ka lǟb tagān vaņtlõm, kus ne tidārd lǟbõd. Tämmõn um vȯnd selli am sǟlgas, ku äb või tuoi rišting nǟdõ, kus ta um. Un ni ta lǟb tagān nänt tidārdõn. Ni lǟb sūr joug aigõ. Sǟl attõ seis laijõ un jegā lōjas um pȯis. Un ni ne tidārd astābõd jegā laijõ ikš. Un se vakț ka astāb sīe nūoŗõmõz tidār laijõ. Ni ne lǟbõd iļ jo’ug jo’ug un siz pids rekkõ. Siz ežmõks at õbḑõst oksādõks pūd rekāigas. Ni tidārd lǟbõd le’b, siz tulbõd kuldõst pūd; siz tegīž dīmantõst pūd. Siz tulāb sūr nīn. Ni ne tidārd lǟbõd sīņõ (~ sīnõ) nīnõz. Sǟl at muskantõd vastõ, spēļõbõd. Ne lǟbõd si’llõ un daņtšõbõd amā īe. Ni um ūomõg. Ne tulbõd tāgiž un nänt brūdganād tulbõd sōtõm nēḑi un vībõd teiž iļ šīe sūr joug nänt lōjadõks. Ku ne ni at notunnõd iļ šīe jo’ug, siz se vakț ailõb näntõn jedsõ, laz ta sōg je’dsõ kēņignīnõ. Ni ne tidārd tulbõd kuodāj tu’bbõ, vaņtlõbõd: vakț vēl magūb lovāl. Ni tidārd mõtlõst, ku se äb ūo nǟnd, kus ne keitõ. Ni tulāb kēņig ūoņdžõl tubbõ, kizūb: „Võ (!) sa nuovaktist?“ – „Nä’, ma nuovaktiz, “ kītõb se. Tidārd nagrõbõd. Ni se vakț viedāb īd õbdõz oksā eņtš am aldõ uldzõ un näțkõb (!) kēņigõn – nu, ni tidārd ädāgõbõd järā, sadābõd amād seis pȭzandõl un kūolõbõd järā. Un se nūoŗime, se set um sōnd jellõ. Un siz se vakț um sōnd sīe nūoŗõmõz tidār eņtšõn un pūol valstõ.